[18+] Embodiment of Fear [Part 1] (33 posts)

-Ο μόνος που θα πεθάνει εδώ είσαι εσύ!!
Πέταξα με μανία την βελόνα μου με στόχο το στήθος του. Εκείνος πρόλαβε και την είδε. Δεν είχε χρόνο να την αποφύγει. Κέρδισα! Έβαλε την παλάμη του στην πορεία της βελόνας και αυτή τον τρύπησε εκεί.
-Βλάκα! Έχασες από την στιγμή που η βελόνα έφυγε από το χέρι μου. Όπου και να σε πετύχαινε αυτό το μικρό μεταλλικό πράγμα θα είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Το δηλητήριο θα ταξιδέψει μέσα στο σώμα σου με την ροή του άιματός σου και μέσα σε μία ώρα περίπου θα χάσεις τις αισθήσεις σου... για πάντα!
-Ώστε έτσι λειτουργεί...
Με το άλλο χέρι, έπιασε την βελόνα και την τράβηξε από την παλάμη του αριστερού χεριού του.
-Δεν έχει διαφορά, το δηλητήριο ήδη μπήκε μέσα!
Τράβηξε το σπαθί του και με την λεπίδα του έσκισε βαθιά την παλάμη του στο σημείο του τραύματος. Ρυάκια αίματος άρχισαν να ποτίζουν το έδαφος ερχόμενα από το χέρι του. Δεν πίστευα ότι θα μπορούσε το δηλητήριό μου να αντιμετωπιστεί έτσι. Είχα ακόμα ελπίδες. Δεν γινόταν να βγήκε ολόκληρο από το σώμα του.
-Ακόμα και η μικρή ποσότητα που έμεινε μέσα στο σώμα σου έχει ήδη ταξιδέψει αρκετά σηματοδοτώντας το τέλος σου.
-Είπες πως σε μία ώρα πεθαίνω. Σκέφτηκες ποτέ γιατί παίρνει τόσο πολύ χρονικό διάστημα για να ξεψυχίσει το θύμα? Αυτό συμβαίνει διότι το δηλητήριο ταξιδεύει αργά μέσα στο σώμα και χρειάζεται να φτάσει σε συγκεκριμένα σημεία του σε συγκεκριμένες ποσότητες. Πιστεύω ότι έδρασα αρκετά γρήγορα ώστε να μην έφτασε πιο μακριά από το σημείο της πληγής και όχι αρκετό. Από εκεί και πέρα είναι δικό μου ρίσκο. Θα βάλω στοίχημα με τον εαυτό μου για το αν θα επιζήσω ή όχι. Κρίμα που δεν θα προλάβεις να μάθεις το αποτέλεσμα. Μία ώρα είναι πολλή για να μείνεις ζωντανός εναντίον μου.

Όλα τα λόγια του με φόβιζαν. Είχαν αγχωθεί αρκετά με το δηλητήριο αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Θα έβρισκα άνοιγμα στις άμυνές του και θα τον πετύχαινα σίγουρα με την τελευταία βελόνα μου. Τίναξε το χέρι του από τα αίματα και έκλεισε το μοναδικό του μάτι. Ξεφύσηξε και αμέσως μετά το άνοιξε ξανά. Αυτή τη φορά όλα φαίνονταν διαφορετικά πάνω του. Ένιωθα υπερβολική πίεση από μέρος του. Φαινόταν μεγαλύτερος από πριν. Οι μύες μου είχαν αποτραβηχτεί ενστικτωδώς. Ήταν επικίνδυνος! Έπιασα σφιχτά την λαβή του μαχαιριού μου και το έφερα έξω από την θήκη του. Έκανε την πρώτη κίνηση. Το σπαθί του ήρθε λοξά προς τα πάνω μου αλλά το απέφυγα εύκολα με ένα σάλτο στο πλάι. Μόλις διέκρινε την νέα μου πορεία μετά την αποφυγή, έστριψε αυτόματα το σπαθί του και συνέχισε με οριζόντια επίθεση. Έσκυψα τελευταία στιγμή αν και ένιωσα την λεπίδα να κόβει λίγα από τα μαλλιά μου. Τέντωσα από την θέση μου το μαχαίρι μου ευθεία μπροστά με στόχο την κοιλιά του αλλά με το αριστερό του χέρι με σταμάτησε πιάνοντάς μου τον καρπό. Άφησα το μαχαίρι μου να πέσει και κατά την καθοδική του πορεία, το έπιασα με το άλλο μου χέρι και έτεινα να τον καρφώσω στην καρδιά. Χρησιμοποίησε τέλεια τον αγκώνα του δεξιού του χεριού και άλλαξε κατεύθυνση στο μαχαίρι μου.

Έχασα την ισορροπία μου καθώς είχα αφιερώσει αρκετή δύναμη στο να τελειώσω την μάχη με εκείνο το χτύπημα και παραπάτησα προς τα μπρος. Εκμεταλλεύτηκα την αδυναμία μου και χάρισα στο σώμα μου κι άλλη ορμή πατώντας με οργή στο έδαφος. Αυτό με έκανε να πέσω με δύναμη πάνω στον εχθρό μου και να τον σπρώξω πίσω, ενώ ταυτόχρονα να απελευθερώσω το δεξί μου χέρι από την λαβή του. Μόλις αφέθηκε ο καρπός μου ελεύθερος τότε με το άλλο πόδι πάτησα μπροστά αποκόπτοντας την ορμή μου και πετάχτηκα πίσω. Σκέφτηκα πως ήταν η κατάλληλη στιγμή για εμένα. Ενώ ήμουν ακόμα στον αέρα έβαλα το χέρι μου μέσα στην μπότα και έπιασα την βελόνα. Την εκσφενδόνισα καταπάνω του ενώ αυτός ακόμα προσπαθούσε να βρει την ισορροπία του.
-Δεν θα λειτουργήσει για δεύτερη φορά μικρέ!
Με το σπαθί του για άμυνα, χτύπησε την βελόνα μου και την έστειλε μακριά. Έμεινα άφωνος με την ταχύτητα αντίδρασής του. Δεν έμενε άλλος τρόπος για "εύκολη" νίκη. Ξημέρωνε και ο ουρανός είχε αποκτήσει ένα δυσοίωνο χρώμα που ήταν συνδυασμός του γαλάζιου και του γκρίζου. Ο μισός ήλιος που είχε βγει ήταν κατακόκκινος. Ανούσιες σκέψεις και παρατηρήσεις! Καθάρισα το μυαλό μου και με αμυντική στάση τον πλησίασα γρήγορα.
-Θα χάσεις και άλλο πλεονέκτημα!

Έκανα διάφορες προσποιήσεις αλλά καμία δεν έπιασε. Τότε εκείνος, σωστός στα τελευταία του λόγια αρκέστηκε σε μονάχα μία άστοχη επίθεσή μου ώστε να μου βγάλει το μαχαίρι από τα χέρια με την λαβή του. Κλότσησε τον θησαυρό μου και τον έστειλε στην γωνία ενός σπιτιού, λίγα μέτρα πιο πέρα και με γρατζούνισε με το σπαθί του στο μάγουλο, καταστρέφοντας το κάλυμμά μου και αποκαλύπτοντας το πρόσωπό μου. Φαντάστηκα πως δεν θα είχα ευκαιρία να ξαναπιάσω το μαχαίρι μου κατά την διάρκεια της μάχης. Οι γροθιές μου και οι κλοτσιές μου ήταν ότι απέμεινε για να τον σκοτώσουν. Ήταν αρκετά, σκέφτηκα. Είχα σκοτώσει τόσους και τόσους με απλά τα χέρια μου. Έδωσα συνέχεια στην μάχη μας η οποία διέρκησε αρκετή ώρα. Κανένα αποτέλεσμα για εμένα. Μετά από κάποιες φονικές ενέργειές του -όχι ότι κάποιες δεν ήταν- με έφερε σε θέση να μην μπορώ να κουνηθώ από τον φόβο. Σκέφτηκα πως δεν υπήρχε σωτηρία από την μάχη μας και πως θα πέθαινα. Μόνος μου έσκαψα τον ίδιο μου τον τάφο. Κι όμως, υπήρχε ελπίδα ακόμα. Τα δάκτυλά μου κρύωσαν στην παγερή επιφάνεια του πιστολιού που μου έδωσε ο Zircus. Ήταν τότε που κατάλαβα τι εννοούσε για τις ικανότητές μου.

Ήξερε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να νικήσω έναν τέτοιο εχθρό και με όπλισε με κάτι αποτελεσματικότερο. Ο Takasugi πλησίαζε και ετοιμαζόταν να με αποτελειώσει. Μπροστά στο πρόσωπο του φόβου τα χέρια μου ενστικτωδώς τράβηξαν το πιστόλι και έπιασαν την μοναδική σφαίρα. Τοποθέτησα την σφαίρα μέσα στο όπλο όσο πιο γρήγορα μπορούσα αλλά από την βιασύνη μου, μου έπεσε κάτω. Έκανα να την πιάσω αλλά τότε τυφλώθηκα από κάτι. Ήταν η αντανάκλαση του ηλίου πάνω στα διαμάντια που στόλιζαν το μαχαίρι μου, τον μεγαλύτερο θησαυρό μου. Διάφορα πράγματα σκίασαν το μυαλό μου όπως το όνομά μου και το παρελθόν μου, ακόμα και το μέλλον μου. Το αποφάσισα... δεν θα ανέτρεχα σε δειλές τακτικές. Πέταξα το πιστόλι μακριά μου και μόνο τότε παρατήρησα το πλήθος που είχε μαζευτεί γύρω μας. Είχαμε γίνει το επίκεντρο χωρίς να το καταλάβουμε. Ή τουλάχιστον χωρίς να το καταλάβω εγώ. Στάθηκα με δυσκολία όρθιος και απορροφήθηκα από το απειλητικό βλέμμα του ανθρώπου που θα με σκότωνε.
-Έχεις θάρρος μικρέ! Θα στο αναγνωρίσω. Μπορώ να πω πως ήταν αρκετά διασκεδαστική η μονομαχία μου μαζί σου, αλλά όλα πρέπει να φτάσουν κάποτε στο τέλος τους. Αντίο!
Έφερε το σπαθί πάνω από το κεφάλι του και το κατέβασε με ορμή. Δεν έκλεισα τα μάτια. Ήθελα στο τέλος να ήμουν εκεί και να έβλεπα κατάματα τον αντίπαλό μου.

Τίποτα όμως δεν μαύρισε όπως περίμενα. Ο Takasugi κοιτούσε μέσα στο πλήθος κάτι. Ήταν μία ομάδα Marine που την είχε προσελκύσει η μάχη μας και το "κοινό" μας. Τον διέταξαν να σταματήσει την εκτέλεσή της κίνησής του.
-Σταμάτα! Αυτό το παιδί συλλαμβάνεται και δεν έχεις κανένα δικαίωμα να το πειράξεις! Αν κάνεις οτιδήποτε τότε θα θεωρηθείς και εσύ εχθρός της δικαιοσύνης!
Είχαν έρθει για εμένα και με έσωσαν για την στιγμή. Ή έτσι νόμιζα...
-Βούλωσέ το ήλίθιε!
Ξανασήκωσε το σπαθί του και έκανε να με αποτελειώσει αλλά ένας πυροβολισμός τον ξανασταμάτησε. Είδα το kimono του να σκίζεται στο ύψος του μπράτσου του και μετά να κοκκινίζει από το φρέσκο αίμα του.
-Είπα σταμάτα!
Ο Marine είχε χάσει την ψυχραιμία του και τον είχε πυροβολίσει. Το βλέμμα του Takasugi άλλαξε. Έγινε πιο τρελό... πιο σοβαρό... πιο απόκοσμο! Ένιωθα την δίψα του για αίμα. Ήταν σαν κάτι να ξύπνησε μέσα του. Γύρισε προς το μέρος τους και άρχισε ένα ένα τα βήματα.
-Μείνε ακίνητος αλλιώς θα ξαναπυροβολίσω.
Τον αγνόησε εντελώς και αφού ο άλλος όπλισε το όπλο του όλα τελείωσαν σε ένα κλάσμα δευτερολέπτου. Δεν πρόλαβα να δω την κίνηση του Takasugi. Ήταν κάτι εξώκοσμο και δεν μπορούσα να το πιστέψω. Χρειάστηκε μόνο να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου για τόσο μικρό χρονικό διάστημα ώστε να φτάσει ο Takasugi μπροστά από τον Marine. Άλλο τόσο χρόνο βέβαια χρειάστηκε το χέρι του να εκτελέσει μία κίνηση τόσο ακριβής και μελετημένη που το κεφάλι του Marine βρέθηκε λίγα μέτρα ψηλότερα στον αέρα, αποκομμένο από το υπόλοιπο σώμα του. Και μετά σιωπή παντού. Δεν ακουγόταν τίποτα για τουλάχιστον τρία δευτερόλεπτα, όσο πήρε για το κεφάλι να πέσει στο έδαφος. Οι θεατές συνειδητοποίησαν την κατάσταση μόνο όταν είδαν το πεσμένο κεφάλι και το ακέφαλο σώμα του άτυχου Marine. Τρόμος και πανικός παντού. Οι Marine που συνόδευαν τον νεκρό τους σύμμαχο έχασαν την ψυχραιμία τους αμέσως καθώς έβλεπαν και άλλους δικούς τους να πέφτουν άψυχοι στον αιματοβαμμένο δρόμο από το ίδιο πρόσωπο. Είχαν να κάνουν με ένα τέρας, ή μάλλον όχι. Με έναν δαίμονα!

Αυτός ο δαίμονας με είχε αντιμετωπίσει τόσο εύκολα και δεν είχε καν δείξει την πραγματική του δύναμη. Το πλήθος έτρεχε τρελό πέρα δώθε. Κάποιοι έπεφταν και καταπατούνταν και άλλοι σκαρφάλωναν πάνω σε άλλους. Τα ένστικτά μου λειτούργησαν αμέσως στην κατάσταση αυτή. Αν και δεν ήθελα να το κάνω αυτό, εκμεταλλεύτηκα το γεγονός και άρχισα να τρέχω αφού πήρα το μαχαίρι μου από κάτω. Έτρεξα τόσο πολύ και τόσο γρήγορα, που μέσα σε δευτερόλεπτα έφτασα στο λιμάνι. Κοίταξα γύρω μου μέχρι που εντόπισα τους δύο φρουρούς του Zircus. Πήγα προς το μέρος τους και αυτοί με οδήγησαν πάνω στο πλοίο του. Αναχωρήσαμε με το που πάτησα το πόδι μου πάνω στο κατάστρωμα.
-Πως πήγε η δουλειά?
Δεν μπορούσα να σταυρώσω λέξη. Δεν μπορούσα να βρω τα λόγια να δικαιολογήσω ότι είδαν τα μάτια μου εκείνη τη μέρα. Οι δυο τους γέλασαν και απομακρύνθηκαν σαν να περίμεναν το αποτέλεσμα της μάχης μου. Δεν έδωσα σημασία και κάθισα μόνος μου σε μία γωνία του πλοίου κοιτάζοντας το νησί που χανόταν σιγά σιγά πίσω μου. Είδα κάτι παράξενο εκεί. Ένα ψηλό άτομο στεκόταν στην άκρη του λιμανιού και κοιτούσε προς το πλοίο μας. Το πρόσωπό του το κάλυπτε μια κουκούλα. Θα μπορούσε να ήταν ο οποιοσδήποτε, σκέφτηκα.

Το ξέχασα σχεδόν αμέσως και επέστρεψα σε άλλες πιο απαισιόδοξες σκέψεις. Πληρωμένος δολοφόνος? Η σκέψη και μόνο με έκανε να γελάσω με τα χάλια μου. Αυτή τη μέρα κατάλαβα πως είχα πολλά να μάθω. Ο ένας από τους δύο άντρες μου έφερε ένα Den Den Mushi. Στην άλλη μεριά του ήταν ο Zircus.
<<Για να πω την αλήθεια δεν πίστευα ότι θα επιζούσες. Ήθελα να δω την πραγματική σου δύναμη και μπορώ να πω ότι έχω συναρπαστεί. Ήξερα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να νικήσεις εναντίον του. Αλλά έβαλα την δοκιμασία σε εσένα για να δω αν πληρούσες τις προϋποθέσεις μου. Πέρασες! Συγχαρητήρια. Κατάλαβες πως ο Takasugi είναι σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο από εσένα. Λοιπόν, θα σε βάλω στο ίδιο επίπεδο αν συνεργαστείς. Μέσα από τις αποστολές μου θα σε κάνω έναν σωστό Zoldyck, ισάξιο των άλλων ή ακόμα και καλύτερο αν αφοσιωθείς. Ακολούθησέ με και δες που μπορείς να φτάσεις μικρέ! Και μην ξεχάσεις την σημερινή αποτυχία σου ποτέ. Αυτή θα σε τροφοδοτήσει με δύναμη!>>
Μα πως θα μπορούσα να το καταφέρω αυτό? Ποτέ μου δεν θα ξεχνούσα αυτόν τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο που με έκανε να καταλάβω το πόσο αδύναμος ήμουν. Η καρδιά μου δεν είχε ηρεμήσει ακόμα. Χτυπούσε σαν τρελή. Και ήταν φυσιολογικό καθώς αν δεν είχαν εμφανιστεί οι Marine για να με συλλάβουν, τώρα θα ήμουν νεκρός. Δεν θα ξεχνούσα ποτέ μου το όνομά του... Δεν θα ξεχνούσα ποτέ τον Takasugi Shinsuke!

[Όλα τα παρακάτω θα είναι ενημερωμένα σύμφωνα με την τελευταία περίοδο που διανύουμε]
Όνομα νησιού: Devidea
Γεωγραφική-Γεωλογική Περιγραφή: Μικρό νησί το οποίο καλύπτεται κατά μεγάλο μέρος από δάσος.
Πόλεις-Χωριά-Σημαντικές τοποθεσίες: Πόλη

• Όνομα Πόλης: Devidians
  Πληθυσμός (περίπου): 3.513
  Περιγραφή: Η πόλη αυτή φρουρείται από μία μεγάλη ομάδα Marine η οποία έχει την βάση της στο τέλος του μεγάλου και κεντρικού δρόμου. Το λιμάνι, που βρίσκεται στην αρχή του ίδιου δρόμου είναι αρκετά μεγάλο ώστε να χωρέσει τουλάχιστον 10 εμπορικά πλοία. Η πόλη περιέχει κάθε τύπου μαγαζιά και είναι γνωστή για την ειρήνη που επικρατεί εκεί. Άτομα όλων των τάξεων κατοικούν εκεί και έτσι το εμπόριο είναι ανεπτυγμένο.
  Σημαντικά ζωντανά Πρόσωπα:
  
  1. Ketor: Αρχηγός της βάσης των Marine και ταυτόχρονα δήμαρχος της πόλης.
     
  
  
• Όνομα Πόλης:
  Πληθυσμός (περίπου):
  Περιγραφή:
  Σημαντικά ζωντανά Πρόσωπα:
  
  1. 
     
  
  

Σημαντικά Πρόσωπα στην ιστορία του νησιού:

1. Devid: Ο ιδρυτής της πόλης στον οποίο οφείλεται το όνομά της. Νεκρός εδώ και 10 χρόνια.
   

Σημαντικά ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στο νησί:

1. Ίδρυση της Devidea από τον Devid 36 χρόνια πριν.
   

Χαρακτήρας: Shiro (Phoenix Marco)
ΧΡ: 33
Belli: 165.000/165.000 (33*5.000)
Αιτιολόγηση: Φανταστικές περιγραφές μάχης, συναρπαστικό σενάριο, τρελές εναλλαγές δολοπλοκιών. Δεν μπορώ να βρω κάτι για να αφαιρέσω.